‘Ontmoet’ Karen. Deze spontane, lieve, open vrouw hield van bloemen, was dol op haar (klein)kinderen en deed graag een ritje op de motor met haar man.
Nu wordt ze gemist met haar spontane lach en vrolijke stem met onmiskenbaar Zeeuws accent.
Het was voor mij een enorme eer haar te schilderen zoals ze was: heel mooi en ook een beetje stoer.
Oorspronkelijk was het idee om het schilderij in te lijsten en aan de muur te hangen. Maar naarmate het schilderij vorderde, ontstond het idee het ‘dichterbij’ neer te zetten. In een hoek tussen een stoel en het tv-meubel. Er werd een mooie zwarte schildersezel gekocht. Daar staat het schilderij nu op. In de avond wordt het schilderij verlicht met een lamp. Op deze manier is het een prachtig monument geworden. Een plek om te herinneren en om te eren.