Sommige dingen zijn té leuk om weg te geven. Zo ook dit kinderportret.
Oma had opdracht gegeven voor dit schilderij. Ze zou dit kinderportret aan haar zoon geven, de vader van het kindje. Maar terwijl oma op de hoogte werd gehouden van het schilderproces, veranderde het idee om het schilderij weg te geven totaal.
Het jongetje had toevallig groene kleding aan – in haar huis heeft ze een groene muur. De lucht achter het jongetje maakte ik toevallig geel – al haar andere muren zijn lichtgeel.
Het paste gewoon té goed om weg te geven. Daarom besloot ze dit kinderportret in haar eigen huis te hangen. En de zoon? Tja… misschien bestelt hij zelf ooit een schilderij bij mij? Mijn naam staat op de achterkant dus hij weet me vast te vinden.
Ik vind het jongetje een ontzettend leuke uitstraling hebben. Maar het was voor mij ook erg leuk de kans te krijgen een soort ‘prentenboekplaatje’ van dit kinderportret te maken. Juist door hem in een bepaalde setting te zetten, komt nog meer tot zijn recht wie hij eigenlijk is: een guitig, ondernemend, vrolijk kind, wat plezier heeft in het leven.
Misschien denk je bij het woord ‘portret’ meteen aan hoofd en schouders. Soms is het juist leuk méér te schilderen dan alleen dat. Op het moment dat jij je interesse laat weten in een kinderportret of een volwassenportret denk ik met je mee over de mogelijkheden. Ik neem daarin ook mee in welk huis het schilderij komt te hangen, wat het karakter is van de persoon en wat je persoonlijke wensen zijn.
Ik heb dit schilderij ‘Joyrider’ genoemd. Het is een knipoogje. Ik hoop dat het échte joyriden oma en zijn ouders bespaard zal worden in de toekomst.